ik zag ’m meestal een keer of twee in de week

en as de polisie dan effe niet keek

schuifelde hij in ze ouwe jas

die door geen kleermaker meer te redde was

tusse de mense door – langs ’t terras

daar schooierde hij dan een poossie

met ze handel: lucifers per doossie

hij was altijd in voor een of ander geintje

en vanwege ze neus noemde wij ’m blauwe heintje

ik kocht altijd een doossie van ’m voor een duppie per stuk

maar op ’n zekere dag had heintje me toch heel aardig tuk

hij had me zojuist weer ’n leveransie gedaan

en op de volgende hoek bleef ik effetjes staan

om lekker ’n peukie sigaar an te steke …

en toen – toen is heintje ’n oplichtertje gebleke!

gelijk de volgende keer dat ik ’m zag

hield ik ’m staande en dee me beklag - maar hij zweeg

toen ik see: héé zwerver dat doosje wat je me verkoch heb – dat was leeg!

maar na een seconde kwam heintjes repliek

hij see: jonge – ik stuur onmiddellijk een klacht naar de fabriek!

ik heb eerst nog effe gelache maar het deed me toch zeer

en ’k see: nee heintje – jonge – van binne ben je geen heer

enne – voortaan mot ik van jou geen lucifers meer

een tijdje daarna – het vroor dat het kraakte –

liep ik op straat toen een hand me schouwer anraakte

ik draaide me om en zag heintje en net op het moment dat ’k kwaad verder wou gaan

zag ik de blomme op ze ziekefonsbrilletje staan

toen heb ik uit spijt me laatste riksdaalder gegeve

en terwijl ’ie van miserabeligheid stond te beve

gaf ie me een knipoog – en strompelde voorgoed weg uit me leve

een jonge agent heeft op ze laatste ronde

heintje an de voet van rembrandt gevonde

z’n bezittinge bestonde uit ’n armzalige cent of zes

en een heel klein pakketje – met mijn adres

ik nam ’t an en bekeek ’t een poossie

en ’k voelde ’t meteen ’t was een luciferdoossie

’k maakte ’t ope met ’n wantrouwend gezicht

want o jee – het woog weer zo licht

maar nee - toch zat er niet helemaal niks in

want toen ’k het openschoof vond ik er me eige riks in!!

tekst: TOM MANDERS