ze
noemden hem - brandkastenmanus
want dat
was zijn specialiteit
hij was
eerst bij de tram - brandkastenmanus
maar dat
vond ie verloren tijd
hij was
een jongen die een keer zijn slag wou slaan
daarom is
ie toen de vlakte opgegaan
en hij
brak in zonder het minste geluid
en
geen gevangenis of hij brak d'r uit
de
politie had respect voor hem omdat ie zijn vak verstond
d'r was
niet ene rechercheur die een vingerafdruk vond
ze
kwamen bij voorbaat moedeloos op de plaats van de inbraak aan
maar
bleven vol bewondering met ontblote hoofden staan
en dan
zei de hoofdinspecteur die het onderzoek lee
da's
werk van hem - brandkastenmanus
want dat
was zijn specialiteit
hij was
eerst bij de tram - brandkastenmanus
maar dat
vond ie verloren tijd
hij was
een jongen die een keer zijn slag wou slaan
daarom is
ie toen de vlakte opgegaan
en nou
breekt ie in zonder het minste geluid
en
geen gevangenis of hij breekt d'r uit
maar met
de jaren kwam de ouderdom en zoals dat meestal gaat
ze
betrapten hem bij zijn laatste kraak op een pure heterdaad
en
toen ie in zijn celletje heel stil was doodgegaan
mochten
zijn gabbers om zijn graf heen komen staan
enne de
directeur van de gevangenis die een gevoelsmens was zei
we
zijn hier voor hem - brandkastenmanus
ja -
want dat was zijn specialiteit
een
laatste groet aan hem - brandkastenmanus
een van
de allergrootste jongens van zijn tijd
het was
een jongen die een keer zijn slag wou slaan
en
daarom is ie toen de vlakte opgegaan
en nou
ligt ie hier zonder het minste geluid
maar
deze gevangenis - daar komt ie nooit meer uit
tekst:
TOM MANDERS
muziek:
TOM MANDERS
© 1957