een gele crocus en een witte hyacint

stonden te vrijen op een plekkie uit de wind

zij waren gelukkig - zo blij als een kind

hij zoende die crocus en zij de hyacint

hij wilde haar trouwen die witte hyacint

en ging naar de vader om de hand van dat kind

pa wilde niet weten dat z’n kind werd bemind

en hij sloeg zun crocus - ze bloedeige kind

en vader zei: daar kan niks van komme weet wat je begint

want de kleur van een crocus is heel anders als van een hyacint

dat wordt niks als ellende waar je je ook bevindt

maar alle geliefden slaan die raad in de wind

zij trouwden heel stiekum en zij kregen een kind

dat leek op een crocus en op een hyacint

en alle bolle negeerden de familie hyacint

maar ach die hadden daar geen oog voor want je weet - liefde maakt blind

toen - toen kwam er een exposisie - 'van narcis tot hyacint'

ons echtpaar dat schreef gelijk in en natuurlijk ook voor hun kind

en kijk - dat kreeg nou als beloning een krans met een lint

vanwege z’n stamboom en zijn originele tint …

tekst: TOM MANDERS

muziek: TOM MANDERS