’s-Gravenhage, 23 oktober 1921 – Utrecht, 26
februari 1972
(Antoon Manders)
werd bekend als Dorus.
Hij volgde een tekenstudie aan de Haagse academie,
werkte als reclametekenaar, maakte illustraties voor de omslagen van voordrachten
(uitgeverij Jongeneel te Gouda), later affiches voor Circus Strassburger en was
ontwerper van toneeldécors bij o.a. Toon Hermans, Lou Bandy, Robert Stolz en
Wim Kan. Borrelend van ideeën en geïnspireerd door wat hij zag aan cabaret, was
hij begonnen met de voorbereidingen voor een eigen cabaret. Op 1 mei 1953 werd
Saint Germain de Prés geopend in Amsterdam, waarin hij voor het eerst als Dorus
optrad. Eerst in samenwerking met Piet Hendriks, Jan Blaaser en Sven Smeele
(duo Dorus en Willem), later alleen. Vanuit het in de studio nagebouwde
etablissement werden vanaf 23 april 1955 tot 1963 rechtstreekse
televisie-uitzendingen verzorgd door de VARA. Vanaf 11 februari 1956 is Dorus
ook op de radio te horen. Vanaf april 1956 was hammond-organist Cor Steyn 6
jaar lang zijn vaste begeleider. In 1957 stelde hij ook het “Plakboek van
Dorus” samen, een boekje vol teksten en foto’s. Hij maakte tournees, werkte als
Dorus in Duitsland en maakte talloze televisie- en radioshows. Van de voor deze
shows geschreven liedjes zijn er vele toevertrouwd aan het vinyl. In het begin
van de jaren zestig hield hij zich bezig met tv-operettes en film. Hij laste
eigen opnames in in bekende speelfilms (“High Noon” b.v.) en in 1964 maakte hij
enkele speelfilms, waarin hij zelf een belangrijke rol speelde (“De wolf en
zijn zeven dochters”, “De klok van Simpeldorp” en “De gestolen Willem III”). In
1967, het jaar waarin hem voor een compilatie uit zijn televisieshows de
Zilveren Roos van Montreux werd toegekend, opende hij in Rotterdam een eigen
zaak, van waaruit de tv-serie “Bij Dorus op schoot” werd uitgezonden. Hij
maakte tal van grammofoonplaten, waarvan “Twee motten” één van de bekendste mag
worden genoemd. Negen jaar na zijn vroege dood zond de VARA, voor welke omroep
Dorus tot 1972 shows had gemaakt, een special uit, “Speel de clown”, en
verscheen van de hand van Rolf Boost een gelijknamig boek. Tom Manders was een
broer van Kees Manders, met wie hij in de oorlogsjaren al clandestien optrad,
en de vader van regisseur Tom Manders junior.
TELEVISIE
Een
avond in Saint Germain des Prés (vara 54/55); Een avond in Saint Germain des
Prés (vara 55/56); Een avond in Saint Germain des Prés (vara 56/57); Een avond
in Saint Germain des Prés (vara 57/58);
Avonturen van Dorus (vara 58/59); Saint Germain des Prés (vara 59/60);
Saint Germain des Prés (vara 60/61); Saint Germain des Prés (vara 61/62); De
roos van Tirol (vara 6-1-62); Op verzoek (vara 26-5-1962); Drie oude
vrijgezellen (vara 13-10-1962); Professor Witkiel (vara 10-11-1962); De koningin
van Monmartre (vara 29-12-1962); Een straatje om met Dorus (vara 1966);
Televisieschermutselingen van een schlemiel (vara 66/67); Bij Dorus op schoot
(vara 67/68); Bij Dorus op schoot (vara 68/69); Bij Dorus op visite (vara
68/69); Dorus Show (vara 19-4-1969); Hoogtepunten uit Tom Manders’ Dorus-show
(vara 6-2-1970); Geef me de ruimte (vara 7-11-1970); The Dorus Brothers (vara
12-4-1971); Er zit een vogelnestje in m’n kop (vara 6-11-1971)
FILM
De
wolf en zijn zeven dochters (Tom Manders, 1964); De klok van Simpeldorp (Tom
Manders, 1965); De gestolen Willem III (Tom Manders, 1965)
Dit is een verbeterde versie (door Leen van
Zwol © 2007)
van het artikel,
Uit:
Acteurs- en Kleinkunstenaarslexicon: 3200 namen uit honderd jaar Nederlands
toneel.
samenstelling:
Piet Hein Honig
ISBN
90-9000511-0.
© 1984 P.H. Honig, Diepenveen